Maak jij je ook zorgen over het coronavirus? Ik wel. En probeer daar mee om te gaan. In deze blog daar meer over, verder iets over een meegemaakt sterfbed en nieuws over mijn cursus Teamontwikkeling.
Afgelopen weekend kwam ik een samenvatting tegen van het webinar van de Federatie Medische Specialisten, dat begon met bovenstaand “codewoord = samenwerking”. En als subtitel “Let op elkaar en let op jezelf”. Wat me trof was de open houding om te willen leren van alle collega’s door het uitwisselen van ervaringen in het omgaan met het coronavirus m.b.t. de zorg voor hun patiënten. Samenwerking, zorg voor elkaar en voor jezelf zo cruciaal in deze onzekere tijden!
Mogelijk (maar niet getest) heeft het Coronavirus ook bij mij zijn uitwerking. Bijna twee weken geleden ben ik enkele dagen ziek geweest (koorts, misselijk, diarree, hoesten) en afgelopen vrijdag kreeg ik opnieuw koorts met flinke hoestbuien. Buiten de hoestbuien ben ik niet benauwd, heb geen koorts meer en mijn saturatie is goed. Ben dus nu aan het uitzieken en deel ik graag wat mij tot nu toe heeft geholpen. Naast de nodige sapjes, kippensoep, handen wassen zonder ringen, social distancing, appjes, beeldbellen en zonnestralen.
Met het coronavirus in het achterhoofd, ervaar ik een hoestbui als beangstigend. Het helpt me om mezelf daarna te ontspannen door de 4-7-8- oefening: 4 tellen inademen door de neus, 7 tellen vasthouden en dan 8 tellen uitademen door de mond met iets op elkaar geperste lippen. En dat 4 keer achter elkaar. Twee keer per dag. Deze oefening doe ik ook vaak als ik niet kan slapen. Een langere uitademing dan de inademing kalmeert.
Ook heb ik het zingen herontdekt. Tijdens het lezen van een mail, waaruit zorg voor de zorgenden sprak, ging een song door me heen: “We shall overcome someday”. Ik ben het gaan zingen. Ik merk dat het stem geven aan dat wat angstig of verdrietig, maar ook aan dat wat hoopvol is in mij, me echt goed doet. Als je dit lied misschien ook wil zingen, gebruik dan deze link:
Een oproep op Facebook om te kijken naar hoe je (voor)ouders omgingen met oorlogen, verliezen, (watersnood)rampen en ernstige ziekten, sprak me aan. Het beeld van mijn vader (met dementie) kwam voor ogen. Naar protestantse gewoonte werd er na de maaltijd uit de bijbel gelezen. Hij las zonder haperen (!) ook de laatste zin “Ons resten geloop, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste daarvan is de liefde”,. Hij keek me aan en zei “Mooi, hee”. Het ontroerde me toen en nu weer opnieuw. Hoe mooi, liefde is de ander liefhebben evenals jezelf! Zo’n tijd van stille aandacht heb ik overgenomen en brengt me rust. Aan mij is het nu om zelfzorg (liefde voor mezelf) toe te passen. Hoe deden jouw (voor)ouders dat?
Het belang van samenwerking heb ik ook ondervonden tijdens de stervensfase van mijn schoonzusje. In mijn laatste blog heb ik over haar geschreven. Hoe moeilijk zij het vond om afscheid te nemen. En toch was ze in staat om op het allerlaatst aan te geven dat ze de keuze had gemaakt om los te laten. Wat heeft ze liefdevol afscheid van ons genomen. Toen ze aangaf zover te zijn, werd de palliatieve sedatie ’s avonds laat nog gestart. Dit dankzij de bereidwilligheid van de huisarts om direct langs te komen. Dankzij de verpleegkundige die de sedatiepomp aan kwam sluiten. Dankzij haar geliefden, die haar gezegd hadden dat ze mocht gaan. Diezelfde nacht nog is ze rustig ingeslapen met vredige trekken en een glimlach om haar mond. Hier was zelfzorg en zorg voor elkaar.
Onlangs kreeg ik bericht dat de V&VN mijn cursus Teamontwikkeling heeft geaccrediteerd met 18 punten! Ik ben heel blij met deze erkenning. Bovendien is het deskundigheidsgebied Palliatieve Zorg toegevoegd. Ook hier gaat het over samenwerking, zelfzorg en zorg voor elkaar. Of ik 14 april deze training incompany bij PrivaZorg kan gaan geven, is natuurlijk nog maar de vraag. Maar wat in het vat zit, verzuurt niet! Wil je meer lezen? Kijk dan hier.
Rest mij je toe te wensen: “let op elkaar en let op jezelf!”